فلسفه نهی از سجده بر سنگ این بود که مشرکین اعتقاد داشتند که بتها خدایانند.عقیق:یکی از سوالات مطرح در خصوص اسلام اینکه چرا پیامبر اسلام (ص) مردم را از سجده در مقابل سنگ نهی کرد اما فرمود که برای نماز باید به سمت مسجد الحرام که از سنگ است سجده کرد؟
پاسخ:
1- پیامبر گرامی اسلام (ص) از سجده کردن جلو و رو بروی سنگ نهی نکردند بلکه از سجده کردن برای آن و غیر آن، مانند انسان نهی فرموده اند، واضح است که سجده جلوی چیزی و سجده کردن برای چیزی با هم بسیار متفاوتند و گواه بر این مطلب آن است که حضرت رسول اکرم (ص) در مسجد و یا در منزل شان سجده می کردند در صورتی که محراب مسجد یا مکان نماز ایشان در منزل جلوی دیواری قرار داشته! آیا می توان گفت حضرت ایستاده برای دیوار سجده می کرده اند؟!
2- فلسفه نهی از سجده بر سنگ این بود که مشرکین اعتقاد داشتند که بتها خدایانند و یا لااقل فکر می کردند بعضی از افعال به آنها تفویض شده است و به این سبب به خداوند تبارک و تعالی مشرک شدند. شرکی که از بزرگترین گناهان است. مشرکین برای تقرب به درگاه خدا بر بت ها سجده می کردند کما اینکه در قرآن آمده است:
«إِلاّ لِیُقَرِّبُونا إِلَی اللّهِ زُلْفی» [1]
«اینها را نمیپرستیم مگر به خاطر اینکه ما را به خداوند نزدیک کنند»
اولا: این خود اعتراضی از جانب مشرکین بر عبادت اصنام می باشد.
ثانیا: مشرکین معتقد بودند که بتان از مقام شفاعت برخورداند و آنها را به خدا نزدیک می کنند.
3- گر چه مسلمانان در هنگام نماز رو به کعبه می ایستادند اما فی الواقع برای خدا نمازگزارده و برای او سجده و رکوع می کنند و برای اطاعت امر خدا که فرموده به طرف کعبه نماز بخوانید این کار را می کنند
«فَوَلِّ وَجْهَکَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ وَ حَیْثُ ما کُنْتُمْ فَوَلُّوا وُجُوهَکُمْ شَطْرَهُ»[2].
و از هر جا خارج شدی، روی خود را به جانب مسجد الحرام کن! و هر جا بودید، روی خود را به سوی آن کنید!
این عمل فلسفه خاصی دارد و آن اتحاد مسلمین در قبله واحد است و این امر بیشتر در مراسم حج نمایان می شود؛ آن هنگام که همه در صفوف منظم رو به کعبه می ایستند و موجب حیرت همگان می شوند و این تأثیر زیادی در تألیف و وحدت قلوب و حفظ نظام اسلامی که سعی زیادی در تحقق آن شد می گذارد. اگر در این مراسم پرشکوه که صدها هزار حاجی به کعبه می روند هر یک به سویی نماز گزارند منظره ای جالب ایجاد نخواهد شد.
پی نوشت ها:
[1] سوره زمر، آیه 3.
[2] سوره بقره، آیه 150.
منبع:جام
